Sycylia, piękna włoska wyspa leżąca na Morzu Śródziemnym, jest inspiracją dla artystów, poetów, muzyków oraz reżyserów filmowych. Ci ostatni, zachwyceni jej pięknem, postanawiają zrealizować tam swoje filmy. Jednych zachwyca życie i historie mieszkańców Sycylii, innych krajobrazy wyspy – ich bogactwo lub surowość. Włoskie filmy kręcone na Sycylii potrafią być bardzo różnorodne – od klasyków włoskiego Neorealizmu, przez kino autorskie, włoską komedię aż po współczesne obrazy. Sycylia na dużym ekranie zachwyca, chwyta za serce i jest tłem dla pięknych opowieści. Przed Wami 10 włoskich filmów kręconych na Sycylii.
Włoskie filmy kręcone na Sycylii
Podobnie jak w przypadku artykułu z filmami, które można uznać za klasyki kina włoskiego, tak i tym razem, przy okazji filmów kręconych na Sycylii, postanowiłam ułożyć je chronologicznie – od najstarszego do najmłodszego. Każdy z nich jest inny, ale każdy na swój sposób obrazuje i opowiada o Sycylii. Nie są to wszystkie filmy kręcone na Sycylii (tych jest całe multum), a jedynie te, które są w jakiś sposób wartościowe, które warto znać i zobaczyć.
Filmy o mafii sycylijskiej, które były kręcone na Sycylii znajdziecie tutaj.
Ziemia drży (1948)
“Ziemia drży” (“La terra trema: Episodio del mare”) to dzieło Luchino Viscontiego, które zaliczane jest do jednych z najważniejszych filmów włoskiego neorealizmu. Obraz został nakręcony w Aci Trezza pod Katanią i był inspirowany powieścią Vergi “Rodzina Malavogliów”.
Film opowiada o życiu, problemach i biedzie mieszkańców tej rybackiej wioski. Głównym bohaterem jest rodzina Valastro. ‘Ntoni, czyli najstarszy syn Antonio, ma dość biedy i niesprawiedliwości. Buntuje się on przeciwko wielkim handlarzom ryb, co nie przynosi jego rodzinie nic dobrego. Próba rewolty zostaje zgaszona przez przyzwyczajenia i lokalne tradycje.
W filmie Viscontiego wystąpili aktorzy-amatorzy, prawdziwi rybacy i mieszkańcy wioski Aci Trezza, którzy posługują się tylko i wyłącznie dialektem sycylijskim. Co ciekawe, “Ziemia drży” miała być pierwszą częścią Trylogii Sycylijskiej Viscontiego, a trylogia ta miała opowiadać o życiu i biedzie mieszkańców słonecznej wyspy.
“Ziemia drży” to film ciężki, ale zdecydowanie jeden z moich ulubionych. Warto go obejrzeć chociażby dlatego, aby zobaczyć jak dawniej wyglądało życie na Sycylii.
Stromboli, ziemia Boga (1953)
Dramat Roberto Rosselliniego “Stromboli, ziemia Boga” opowiada historię młodej Litwinki Katrin (w tej roli Ingrid Bergman), która podczas pobytu w obozie dla uchodźców poznaje żołnierza Antonio. Pochodzący ze Stromboli Antonio stara się o rękę Katrin, a gdy ta w końcu przyjmuje jego zaręczyny, pobierają się i przeprowadzają na wyspę. Od tej pory Katrin stara się dopasować do tempa i stylu życia, który obowiązuje na wyspie, ale co chwilę narusza lokalne zasady moralne.
Film Rosselliniego świetnie obrazuje dawne życie mieszkańców Stromboli. Ich tradycje, przyzwyczajenia, wierzenia oraz ich miłość do własnej ziemi. W filmie pokazano również jak wyglądała kiedyś ewakuacja z wyspy podczas wybuchu wulkanu czy połów tuńczyka (słynna sycylijska mattanza). Rosselliniemu udaje się również pokazać charakter Sycylijczyków. Jeśli chcecie zrozumieć dzisiejszą Sycylię i jej mieszkańców, koniecznie obejrzyjcie ten film.
Niewiele osób wie, ale to właśnie “Stromboli, ziemia Boga” Rosselliniego rozsławił na całym świecie piękno mało znanej wtedy wyspy na Morzu Śródziemnym. Podczas wizyty na wyspie Stromboli można zobaczyć (póki co tylko z zewnątrz) dom, w którym podczas kręcenia tego filmu mieszkali Ingrid Bergman i Roberto Rossellini.
Przygoda (1960)
“Przygoda” Michelangelo Antonioniego opowiada o grupie znajomych, która wybiera się na rejs statkiem na jedną z Wysp Liparyjskich. Podczas wycieczki jedna z dziewczyn znika w bardzo dziwnych okolicznościach. Reszta osób zaczyna jej poszukiwać, mimo że nie wiadomo, czy dziewczyna żyje czy może została uprowadzona. W pewnym momencie przyjaciółka zaginionej, Claudia (w tej roli piękna Monica Vitti), i jej chłopak Sandro zostają kochankami.
Film “Przygoda” jest jednym z autorskich filmów Antonioniego, przez co jego język filmowy może być dla większości trudny. Obraz opowiada o samotności, o problemie w komunikacji międzyludzkiej oraz o niestałości uczuć i związków.
W obrazie Antonioniego zobaczymy Wyspy Liparyjskie, Palermo oraz piękne barokowe Noto, które nie pojawia się zbyt często w kinematografii.
Rozwód po włosku (1961)
Świetna, czarno-biała komedia z wybitnym Marcello Mastroiannim w roli głównej. Baron Ferdinando Cefalù jest znudzony swoim życiem i zmęczony wymagającą ogromnej uwagi żoną Rozalią. Patosu całej tej sytuacji nadaje fakt, iż Fefè zakochuje się w swojej kuzynce – pięknej Angelice (w tej roli Stefania Sandrelli). Od tego momentu stara się zniechęcić do siebie żonę, a ponieważ nie wypada mu się z nią rozwieść – knuje misterny plan, który ma na celu znaleźć Rozalii kochanka, przyłapać go z nim i zabić, żeby uratować własny honor.
Jak wygląda tytułowy “Rozwód po włosku”? Musicie obejrzeć film do samego końca! Komedia w reżyserii Pietro Germi to świetna propozycja na letni wieczór czy weekendowe popołudnie. Warto wspomnieć, że film dostał sporo nagród filmowych, m.in. Oscara, dwa Złote Globy czy nagrodę BAFTA.
Zdjęcia do komedii były kręcone w Katanii, w Ragusie oraz w Ispice.
Lampart (1963)
Jedno z filmowych arcydzieł Luchino Viscontiego – “Lampart”. Film nakręcony na podstawie powieści “Lampart” sycylijskiego pisarza Giuseppe Tommasi di Lampedusa. Opowiada o losach księcia Fabrizio Saliny (Burt Lancaster) i jego rodziny w przeddzień zjednoczenia Włoch.
W roku 1860 nastroje zjednoczeniowe są coraz silniejsze i coraz mocniej zaznaczają się na Sycylii. Książę Salina wie, że nadchodzą zmiany i wie, że wraz z tymi zmianami nadchodzi kres rządów arystokracji. Niechętnie, ale jednak, musi zaakceptować powiew nowości. Pierwszym krokiem ku zmianom jest zgoda na ślub swojego bratanka Tancrediego (w tej roli Alain Delon) z panienką Angeliką (Claudia Cardinale), która jest córką bogatego mieszczanina Don Calogero.
Film “Lampart” został nakręcony z ogromnym rozmachem. Zmysł wizualny, artystyczny i niesamowitą precyzję Viscontiego można zauważyć już od pierwszej minuty filmu, od pierwszego ruchu kamery. Piękna scenografia, niesamowite kostiumy, cudowna muzyka i wspaniałe, przejmujące dialogi sprawiają, że widz odbywa podróż do innej epoki. Na największą uwagę zasługuje końcowa scena tańca, która trwa w filmie całe 45 minut!
“Lampart” to kolejny film kręcony na Sycylii, a dokładnie w Palermo i okolicach. Dla mnie jest to jeden z tych obrazów, które w dużej mierze pozwalają zrozumieć dzisiejszą Sycylię oraz mentalność i patrzenie na świat jej mieszkańców.
Cinema Paradiso (1988)
Zdecydowanie jeden z piękniejszych filmów Giuseppe Tornatore. “Cinema Paradiso” opowiada historię małego chłopca Salvatore, który każdą wolną chwilę spędza w miejscowym kinie. Mały Toto zaprzyjaźnia się z kinooperatorem Alfredo, który wprowadza go w magiczny świat kina. Po latach nieobecności Salvatore, znany reżyser, wraca na Sycylię do swojego rodzinnego miasteczka, powraca pamięcią do czasów dzieciństwa i przywołuje wspomnienia związane z kinem Paradiso.
“Cinema Paradiso” to wzruszająca opowieść o magii kina, o przyjaźni, o marzeniach i ich spełnieniu. Film Tornatore zdobył kilkanaście nagród m. in. Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny oraz Złoty Glob za najlepszy film zagraniczny. Piękną i nostalgiczną muzykę do filmu skomponował wspaniały Ennio Morricone.
Zdjęcia do filmu były kręcone na Sycylii, a dokładnie w małym miasteczku Palazzo Adriano, które posłużyło za filmowe Giancaldo. Co ciekawe, w Palazzo Adriano można zwiedzać Cinema Paradiso Museum, czyli muzeum poświęcone dziełu Tornatore.
Listonosz (1994)
Mario Ruoppolo (w tej roli Massimo Troisi) mieszka na jednej z włoskich wysp. Jego zwyczajne życie toczy się tak, jak i życie reszty mieszkańców. Mario nie chce być rybakiem, jak jego ojciec, dziadek, pradziadek i większość mężczyzn. Marzy o wyjeździe i o znalezieniu szczęścia gdzie indziej. Kiedy na wyspie zamieszkuje światowej sławy pisarz Pablo Neruda, życie głównego bohatera powoli zaczyna się zmieniać. Mario dostaje posadę prywatnego listonosza Nerudy i codziennie dostarcza mu listy, które przychodzą do pisarza. W ten sposób, każdego dnia, między listonoszem Mario a pisarzem tworzy się nić porozumienia, która powoli przeradza się w prawdziwą przyjaźń. Mario zakochuje się również w pięknej Beatrice, której serce pomaga mu zdobyć Neruda.
“Listonosz” to uroczy, ciepły i wzruszający film o prostym życiu, o przyjaźni, o miłości, o przemijaniu, ale również o szukaniu, poznawaniu siebie i doznawaniu radości z małych rzeczy. Warto zwrócić uwagę na piękną muzykę, za którą Luis Bacalov dostał Oscara w 1996 roku.
Film “Listonosz” był kręcony na Salinie, jednej z Wysp Liparyjskich.
Sprzedawca marzeń (1995)
Jest rok 1953. Joe Morelli przyjeżdża do niewielkiego miasteczka na Sycylii i podaje się za łowcę talentów dla studia filmowego w Rzymie. Od tej pory w mieście nie mówi się o niczym innym. Każdy ćwiczy swoją partię po kilka razy, każdy chce wypaść jak najlepiej, każdy marzy o wyrwaniu się z biedy i o lepszym życiu. Każdy chce chociaż na chwilę stanąć przed kamerą, powiedzieć dwa słowa i poczuć się jak prawdziwa gwiazda kina.
“Sprzedawca marzeń”, dramat Giuseppe Tornatore kręcony głównie w Ragusie, to kolejne arcydzieło tegoż reżysera. Opowiada o marzeniach, ich gonieniu i spełnianiu. Piękne zdjęcia, światło, praca kamery i muzyka sprawiają, że ten na pozór prosty film potrafi tak bardzo zachwycić i wzruszyć. W końcu każdy z nas o czymś marzy.
Osobiście uwielbiam filmy Tornatore, ale to chyba “Sprzedawca marzeń” jest moim ulubionym obrazem reżysera. Pięknie pokazuje Sycylię oraz Sycylijczyków. Ich szczerość, prostotę i wewnętrzne piękno.
Malena (2000)
Jest lato 1941 roku. Do małego sycylijskiego miasteczka przyjeżdża piękna kobieta o imieniu Malena, której mąż walczy na lądzie. Kobieta wzbudza zainteresowanie mężczyzn i jest tematem złośliwych plotek żeńskiej części miejscowej społeczności. W pięknej Malenie zakochuje się trzynastoletni Renato. Zauroczenie powoli zamienia się w obsesję, która przejmuje kontrolę nad całym jego życiem. Jednocześnie chłopiec jest jedynym świadkiem tego, jak życie Maleny zmienia się na gorsze po śmierci jej męża.
Film Giuseppe Tornatore jest piękny, zmysłowy i bardzo sensualny. Opowiada o dorastaniu i dojrzewaniu, o miłości i samotności, o odwadze i cierpieniu. “Malena” to również bardzo symboliczny film pokazujący dawną sycylijską rzeczywistość, wierzenia i obyczaje.
Cały film został nakręcony w Syrakuzach. Scena, w której Malena przechadza się po placu w towarzystwie spojrzeń lokalnej ludności została nakręcona na Piazza Duomo w Syrakuzach i na dobre weszła do kanonu najbardziej kultowych scen w światowej kinematografii.
Baarìa (2009)
Kolejne arcydzieło Giuseppe Tornatore, za które reżyser otrzymał m. in. Złoty Glob za najlepszy film zagraniczny. Pięknie nakręcona saga trzech pokoleń sycylijskiej rodziny, której losy zostają ukazane na tle wydarzeń politycznych. Historie rodzinne przeplatają się z historią Sycylii.
Piękne kadry, miękkie światło i cudowna muzyka Ennio Morricone sprawiają, że atmosfera tego filmu jest jedyna w swoim rodzaju. To opowieść o Sycylii i Sycylijczykach, o życiu na wyspie, o marzeniach, pragnieniach i oczekiwaniach. I w końcu o miłości.
Film “Baarìa” był kręcony w mieście Bagheria, niedaleko Palermo.
Zapraszam Was do polubienia strony KingaGajaTravels na Facebooku oraz do śledzenia mojego profilu na Instagramie, gdzie dzielę się z Wami ciekawostkami na temat mojej ukochanej Sycylii i kuchni sycylijskiej. Będzie mi również bardzo miło, jeśli zostawisz komentarz pod tym wpisem. A jeśli spodobał Ci się ten artykuł to koniecznie udostępnij go innym! Grazie!♥
Zobacz także:
Recent Comments